Bron: Wikimedia Commons; Boogschutter Igor
JM Eagle is 's werelds grootste buizenfabrikant. Het maakte ook deel uit van 's werelds grootste producent van asbesthoudende producten voordat het failliet ging, en zou ogenschijnlijk een Berkshire Hathaway (NYSE:BRK.B) (NYSE:BRK.A)bedrijf vandaag als het tijdens het faillissement niet was verkocht. Maar als je iets over dit bedrijf hebt gehoord, komt dat waarschijnlijk door de schijnbaar nooit eindigende rechtszaak over defecte buizen. Voor degenen die nu pas op de hoogte zijn van JM Eagle en zijn defecte pijpen, hier zijn de belangrijkste momenten van de rechtszaak - en een les voor ons allemaal.
JM Eagle 101
Groter betekent niet altijd beter, maar JM Eagle heeft hard gewerkt om zijn positie als grootste buizenfabrikant ter wereld te behouden. Volgens JM Eagle gaat het niet om kwantiteit voor kwaliteit. JM Eagle had tussen 2005 en 2009 een claimpercentage van minder dan 0,1%, waarbij de meeste claims betrekking hadden op niet-productie- of installatiefouten. In 2010 maakte JM Eagle ongeveer 2 miljard pond PV-buis in zijn 23 fabrieken verspreid over Noord-Amerika. De niet-openbare status van het bedrijf houdt zijn boeken geheim, maar de mediabron uit de industrie Kunststof nieuws schatte de jaarlijkse omzet van JM Eagle in 2010 op ongeveer ,6 miljard.
Maar laten we een stapje terug doen -- naar januari 2006 om precies te zijn -- toen een voormalige werknemer besloot om de vredige droomwereld van JM Eagle op zijn kop te zetten.
In het begin
In januari 2006 diende John Hendrix, een voormalige werknemer van JM Eagle, een klokkenluidersprocedure ('qui tam') in tegen JM Eagle en zijn voormalige moedermaatschappij, Formosa Plastics, wegens vermeende levering van defecte PVC-leidingen aan Nevada, Virginia, Delaware, Tennessee, San Diego, Sacramento, San Jose, Los Angeles en 39 andere Californische gemeenten en waterdistricten. Als klokkenluider kwam Hendrix in aanmerking voor tussen de 15% en 30% van alle toegekende schadevergoedingen. De advocaten van Hendrix verklaarden dat hij was ontslagen omdat hij zijn bezorgdheid uitte dat de sterkte van de pijpleiding van JM Eagle niet voldeed aan de certificeringsnormen.
Klokkenluiderszaken waren voor die tijd niets nieuws. Het pak van Hendrix volgde op de hielen van verschillende beroemde pakken. In 2003, een Halliburton Company (NYSE:HAL)werknemer legde de onwettigheid bloot van een contract voor brandstof voor noodgevallen ter waarde van 7 miljard dollar dat het bedrijf had gekregen in de aanloop naar de oorlog in Irak. In 2005, een General Motors Company (NYSE:GM)werknemer beschuldigde GM van het proactief tot zwijgen brengen van tekenen van een gebrekkige contactschakelaar in zijn Chevy Cobalt die verband hield met ten minste 54 ongevallen en 13 doden. General Motors Company zou uiteindelijk $ 35 miljoen aan boetes ophoesten.
Klokkenluiders waren geliefd bij sommigen, verafschuwd door anderen, maar er werd door iedereen naar geluisterd. Net als andere klokkenluiders voor hem waren de beweringen van Hendrix ernstige beschuldigingen, en het kostte belanghebbenden enige tijd om feiten en fictie te doorgronden.
Een paar jaar vooruitspoelen
In 2010, na drie jaar evaluatie, meerdere pijptestrapporten van derden en tienduizenden pagina's met documentatie, vond de federale overheid geen vergrijp door JM Eagle en besloot ze zich niet bij de rechtszaak aan te sluiten. JM Eagle voelde misschien de overwinning en ging in het offensief met een beëdigde verklaring van een voormalige JM Eagle waarin stond dat John Hendrix voorstelde een kwaliteitsclaim op te blazen in ruil voor een geldelijke smeergeld.
wie krijgt een tweede stimuluscontrole?
Het bedrijf verzocht ook om de rechtszaak te seponeren wegens gebrek aan bewijs of, op zijn minst, dat de rechtbank 'bepaalde irrelevante en verwerpelijke verwijzingen' naar etniciteit en nationaliteit schrapt, met name de talrijke vermeldingen van bedrijfsverbindingen naar Taiwan en Taiwanees onderdanen.
De rechtbank trof bepaalde zinnen en deed ook verschillende andere uitspraken die 'deze nep-rechtszaak aanzienlijk ondermijnen', aldus Neal Gordon, JM Eagle's VP of marketing.
Rond dezelfde tijd introduceerde JM Eagle een garantie van 50 jaar met terugwerkende kracht op thermische kunststofbuisproducten, de eerste in zijn soort. In een persbericht merkte JM Eagle VP Marketing op dat 'JM Eagle verheugd is om deze garantie aan zijn klanten te bieden, ter verbetering van hun bedrijf en de industrie als geheel.'
de uitspraak
Ondanks het gebrek aan interesse van de federale overheid en verschillende staten om vervolging na te streven, vond een federale jury JM Eagle aansprakelijk voor het plegen van fraude tegen kopers van pijpleidingen in de publieke sector in 2013. Het advocatenkantoor Phillips & Cohen van eiseres gaf een verklaring af waarin werd opgemerkt dat '[de] jury duidelijk besloot dat het management van JM Eagle zich alleen bekommerde om de hoeveelheid pijp die JM produceerde, niet om de kwaliteit van die pijp.'
Maar JM Eagle was niet klaar om de handdoek in de ring te gooien. Het vroeg de rechtbank om zijn vonnis te vernietigen of een nieuw proces toe te staan en daagde ook John Hendrix en zijn advocatenkantoor voor de rechter, met het argument dat ze hadden samengewerkt voordat Hendrix werd ontslagen om specifieke JM Eagle-documenten te identificeren die ze nodig hadden om de zaak te behartigen. JM Eagle ook aangeklaagd Phillips & Cohen, in het bijzonder, voor een 'vals en lasterlijk' persbericht dat na de uitspraak is uitgegeven.
In januari 2015 oordeelde een federale rechter dat alleen de vijf steden en waterschappen die als representatieve eisers hebben gediend, schade mogen verhalen. Hiervan was de stad Reno de enige entiteit die eerder een claim indiende, die eerder werd betaald door JM Eagle.
Waar zijn we nu?
Bijna tien jaar nadat Hendrix voor het eerst zijn valse claim had ingediend, woedt de juridische strijd voort. Maar laten we het proces overlaten aan de advocaten -- het is niet nodig om te bespreken wie ongelijk heeft en wie gelijk heeft om te leren van deze juridische waslijst. JM Eagle en zijn moeilijke tijden leren ons drie belangrijke lessen.
Ten eerste is niemand veilig voor rechtszaken. Of je nu onschuldig of schuldig bent, er is alleen een beschuldiging nodig om alles in beroering te brengen. Maar niet alle rechtszaken zijn even invloedrijk. Ze zijn belangrijk om te overwegen, maar hun claims komen niet altijd uit. Hoewel JM Eagle een privébedrijf is, zijn openbare bedrijven verplicht om alle juridische procedures die een materieel effect op hun bedrijf kunnen hebben in hun jaarverslagen te vermelden. Dit is het inzicht van een belegger in de rechtmatigheid van rechtszaken. Zoals Berkshire Hathaway, hetzelfde bedrijf dat nu eigenaar is van het bedrijf dat ooit eigenaar was van JM Eagle, het in hun laatste rapport stelde: de 'verschillende juridische acties die voortvloeien uit de normale gang van zaken' zullen de kern van de zaak niet raken.
Ten tweede zijn juridische gevechten moeilijk. Terwijl Amerika trots is op 'onschuldig tot het tegendeel bewezen is', kan het veel tijd en geld kosten om de naald op de een of andere manier te verplaatsen. Dat betekent dat zelfs voor aandeelhouders die niet van mening zijn dat hun bedrijf schuldig is, het belangrijk is om te overwegen hoe lopende juridische problemen het management kunnen afleiden van het optimaal benutten van uw geld. Niemand zou zich moeten buigen voor roofzuchtige aanklagers, maar JM Eagle had er misschien goed aan gedaan om enkele slapende honden te laten liegen. De vergeldingsprocessen prikkelden de eisers en veranderden deze juridische strijd van saai en ongegrond in eindeloos en zenuwslopend. Bedrijven moeten beoordelen of een rechtszaak de afleiding waard is en dienovereenkomstig reageren. Voor beleggers is het essentieel om op te letten voor waarschuwingssignalen van een te grote rechtszaak. Als dingen persoonlijk worden of langer aanhouden dan zou moeten, is het misschien tijd om uw geld ergens anders te parkeren.
En last but not least, belegger of niet, iedereen zou zijn leidingen moeten controleren.
